Cudowne uzdrowienie potwierdzone w procesie beatyfikacyjnym Ojca Pio

1 listopada 1995 r. w Salerno we Włoszech ok. 11.00 (była to uroczystość Wszystkich Świętych) 45-letnia matka trojga dzieci Consiglia De Martino (po mężu Rinaldi) przygotowywała się do pójścia na Mszę Świętą. Cieszyła się jak najlepszym zdrowiem, nigdy na nic nie chorowała. Nagle poczuła ból, któremu towarzyszyło uczucie duszności. Dostrzegła na lewym barku opuchliznę wielkości pomarańczy. Badania radiologiczne w szpitalu wykazały, że nastąpił wyciek limfy z przerwanego kanału piersiowego. Płyn (ok. 2 l) wyciekł poza swoje normalne środowisko i rozlał się po klatce piersiowej i jamie brzusznej. Consiglia była czcicielką Ojca Pio, więc od razu wewnętrznie zwróciła się do niego. Jej córka po badaniu radiologicznym matki poprosiła ojca, by zatelefonował do San Giovanni Rotondo. Consiglia była znana wielu tamtejszym kapłanom, dlatego prosiła, by kapucyni zwrócili się do Ojca Pio w jej potrzebie. O 19.00 przeprowadzono następne prześwietlenie – tym razem z użyciem kontrastu wstrzykiwanego w żyły, które niezaprzeczalnie dowiodło, że w organizmie pacjentki nastąpił wylew limfy po przerwaniu przewodu. Zespół chirurgów ustalił, że należy jak najszybciej operować. Pacjentka się przestraszyła, jeszcze raz wezwała Ojca Pio i ciągle prosiła, by modlić się za nią w San Giovanni Rotondo.

Rankiem 2 listopada ordynator przyszedł z wizytą lekarską i powiedział jej, że musi być operowana chirurgicznie (usunięcie rozlanej limfy i zszycie przewodu, który uległ przerwaniu). Wobec nieuchronnej operacji pacjentka jeszcze natarczywiej poprosiła Ojca Pio w myśli: „Ty bądź moim chirurgiem. Ty mnie zoperuj!” Po kilku godzinach w oczekiwaniu na operację, kiedy rozmawiała z bratową, odczuła jako cudowną obecność to, że ktoś rozwiązał jej tasiemkę trzymającą koszulę przy szyi. Poczuła, że ktoś przecina jej szyję – mimo że nie odczuła bólu – że otwiera jej gardło, usuwa rozlany płyn i szyje to, co zostało przerwane. Jednocześnie poczuła intensywny zapach właściwy dla obecności Ojca Pio.

Stowarzyszenie Ks. Piotra Skargi – propagatorzy świętych wzorów

Faktem jest, że została uzdrowiona w tym właśnie momencie, zoperowana zdalnie przez Ojca Pio. Żadnych objawów więcej nie odczuła. Lekarze stwierdzili, że nie ma już opuchlizny i pacjentka – z medycznego punktu widzenia – jest zdrowa. 3 listopada wykonano ekografię jamy brzusznej, zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej i badania laboratoryjne. Potwierdzono, że rzeczywiście została uzdrowiona. 6 listopada przy kolejnym prześwietleniu z wprowadzonym kontrastem potwierdzono całkowite i natychmiastowe uzdrowienie pacjentki.

Instrukcję procesu beatyfikacyjnego prowadzono w Salerno od 24.07.1996 r. do 27.06.1997 r. Dekret ważności procesu został wydany 26 września 1997 r. 30 kwietnia 1998 r. w siedzibie Kongregacji do spraw Kanonizacyjnych odbyła się konsultacja lekarzy. Werdykt lekarzy był jednogłośny (pięć na pięć) za stwierdzeniem naukowej niewytłumaczalności nagłego uzdrowienia. Zebranie zwyczajne teologów „super miraculo” odbyło się 22.06.1998 r. Dyskusja kardynałów „super miraculo” odbyła się 20.10.1998 r., ponensem był Andrea M. Erba, biskup Velletri – Segni.